ما تا جمال آن رخ گلرنگ دیده ایم

همچون دهان او دل خود تنگ دیده ایم

بیرون شد اختیار دل و دین ز چنگ ما

تا ساغر شراب و دف و چنگ دیده ایم

آن دل، که دلبران جهانش نیافتند

زان زلفهای تافته آونگ دیده ایم

چنگ حسود ما چه گریبان که پاره کرد

زین دامن مراد که در چنگ دیده ایم

فرسنگ را شمار جدا کن ز راه ما

زیرا که راه او نه به فرسنگ دیده ایم

راهی که نیست بر در او، سهو یافته

پایی که نیست بر پی او، لنگ دیده ایم

از قول اوحدی منگر، کین ترانها

یکسر درین نوای خوش آهنگ دیده ایم